Het Europees Parlement keurde in de loop van november een nieuwe Verordening goed die fraude door online shops dient tegen te gaan en de coördinatie tussen de verschillende nationale overheden dient te versterken in de jacht op (online) fraudeurs.
Achtergrond
Uit onderzoek van Europa blijkt dat in 2014, 37% van de online winkels en booking websites voor reizen, entertainment, kledij, elektronische goederen en consumentenkredieten inbreuken begingen op Europese consumentenbeschermingswetgeving. Als gevolg van dit onderzoek, maakte de Commissie in 2015 van het vergroten van het consumentenvertrouwen door middel van snelle en consistente handhaving van consumentenwetgeving, één van haar prioriteiten. De bedoeling was om één en ander te realiseren door een wijziging van Verordening 2006/2004 die reeds een kader creëerde voor de samenwerking tussen nationale overheden op vlak van consumentenbescherming.
Wat staat in de nieuwe Verordening?
Aangezien consumentenbescherming, ondanks de vele Europese regels toch nog steeds erg verschillend is van lidstaat tot lidstaat ontstaan er vandaag vaak achterpoortjes voor malafide personen en ondernemingen. Deze ondernemingen maken handig gebruik van deze versnippering en gaan vaak grensoverschrijdend te werk waardoor een uniforme aanpak tegen fraude vandaag niet mogelijk bleek te zijn.
De bedoeling van de Verordening is in elk geval om deze achterpoortjes te dichten door het aanduiden van één of meerdere autoriteit(en) per lidstaat en te voorzien in een gestructureerde samenwerking tussen deze verschillende nationale entiteiten. Eén en ander zou moeten leiden tot een snellere, flexibele en consequente samenwerking tussen lidstaten inzake het afdwingen van consumentenbescherming en het consequent optreden tegen fraudeurs die consumentenwetgeving niet naleven.
Handhavings- en onderzoeksmaatregelen
De nationale autoriteiten beschikken over een aantal onderzoeks-en handhavingsmaatregelen. Zij kunnen hiertoe zelf initiatief nemen of werken in opdracht van de autoriteit van een andere lidstaat, indien een onderneming gevestigd op haar grondgebied grensoverschrijdend te werk gaat. Zo voorziet de Verordening bijvoorbeeld in de mogelijkheid voor de autoriteit van een lidstaat om aan de hand van ‘mystery shopping’ informatie te vergaren over bepaalde handelspraktijken van een onderneming, de bevoegdheid om onderzoek ter plaatse te verrichten en daarbij alle kantoren, terreinen of vervoersmiddelen te betreden waarvan de handelaar die wordt onderzocht gebruikmaakt, de bevoegdheid om zich alle relevante documenten en informatie te doen overmaken die verband houden met de inbreuk,…
Op vlak van handhavingsmaatregelen voorziet de Verordening bijvoorbeeld in de bevoegdheid voor de nationale autoriteit om aan hosting providers de opdracht te geven de toegang tot een bepaald online portaal te deactiveren, de bevoegdheid om aan de registar de opdracht te geven om een domeinnaam te schrappen en zelfs de bevoegdheid om administratieve geldboetes en dwangsommen op te leggen voor wat betreft inbreuken op consumentenwetgeving. Dit laatste is evenwel enkel mogelijk wanneer de handelaar een besluit of een bevel van de autoriteit niet naleeft of wanneer de handelaar een toezegging heeft gedaan die deze niet nakomt.
Inwerkingtreding
De wettekst is goedgekeurd door het Europees Parlement maar moet nu nog formeel worden goedgekeurd door de Raad van de Europese Unie. Het is nog niet duidelijk wanneer dit precies zal zijn. In elk geval zal de Verordening 24 maanden na haar datum van inwerkintreding van toepassing zijn. Binnen die tijd dienen de verschillende lidstaten dan ook één of meerdere nationale autoriteit(en) aan te duiden die inzake bevoegd zal zijn. Voor België zou dit bijvoorbeeld FOD Economie kunnen zijn, voor Nederland de Autoriteit Consument & Markt.
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Bart Van den Brande, advocaat bij Sirius Legal in Antwerpen, Mechelen en Brussel.
Geef als eerste een reactie